Boekrecensie: Supergroen

Jaren geleden bedacht Thijs Goverde: ik wil een bos. Dat is niet alleen goed voor het klimaat, maar je kunt er ook hutten bouwen en fikkie stoken. Na vijf jaar vond hij eindelijk een stuk grond en toverde het stap voor stap om in een ‘voedselbos’. Een stuk natuur waaruit je heerlijke noten, vruchten en groenten kunt halen, maar waarin het ook hard werken is. In Supergroen vertelt hij over zijn inspanningen en uitglijders.

Woekerende superschurk
Net als in zijn leesboeken doet Goverde dat met veel vaart en fantasie. Planten noemt hij pestkoppen, koopjesjagers of paardenmoordenaars. Ze doen zelden wat hij wil. De boterbloem is bijvoorbeeld een giftige en woekerende superschurk. Het is een ‘helse machine’ die pas stopt als hij de hele wereld heeft veroverd. Het duizendblad is juist een held. Het verstikt onkruid, geneest wondjes, en houdt aspergebedden vrij van slakken. Het is de ‘Achillis onder de planten’, vernoemd naar de Griekse held van het slagveld en heeft de kleur van de Hulk. En zo kom je in dit boek van alles te weten over planten, struiken en bomen, maar ook over erfelijkheidsleer, over planten die stikstof kunnen binden en over de koolstofkringloop. En dat allemaal verpakt als spannend avontuur.