Filmrecensie: Knor

Babs krijgt Knor van opa Tuitjes. Die had ze tot haar verjaardag nog nooit gezien. Maar plots staat hij met z’n cowboylaarzen in de moestuin van haar moeder Margreet. Die moet eerst niks van opa hebben. Hij liet haar jaren geleden zomaar in de steek. Ook van Knor wordt Margreet niet blij. Ze wil hem niet in huis, niet in haar moestuin en poepen mag-ie alleen op de kattenbak. Anders moet Knor weg. Babs wil niet dat Knor teruggestuurd wordt naar de boerderij. Dan komt hij vast in handen van slager Smakkerelli, die worstjes van hem wil maken voor de jaarlijkse worstenwedstrijd. Maar dan ontdekt Babs’ beste vriend Tijn dat ook opa daar jaren geleden aan heeft meegedaan…

Scheetwolkjes

Knor is de eerste lange Nederlandse stopmotionfilm ooit. De poppen zijn beeldje voor beeldje gefilmd. Twee jaar werkten de makers eraan. De miniwereld waarin zij leven, zit vol detail. Van de moestuinmaaltijden op Babs’ bord, tot de scheetwolkjes die steeds uit Knors achterste floepen. Door de wapperende haren, fronsende wenkbrauwen en rollende ogen komen alle personages echt tot leven. En wat een geweldige types zijn dat! Van pittige tante Christine in haar rode wagentje tot de hondentrainer met z’n geërgerde blik. Maar vooral Knor is echt om op te vreten. Nou ja, niet letterlijk dan!