Filmrecensie: Manou op de Meeuwenschool

Manou komt per ongeluk in het nest van zeemeeuwkapitein Yves en zijn vrouw Blanche terecht. Hoewel de zeemeeuwen eigenlijk niets moeten hebben van de zwaluwen waarmee ze de rots voor de kust van Zuid-Frankrijk delen, sluiten ze het kleine pluisbeest direct in hun vleugels. Maar terwijl de andere zeemeeuwen zonder moeite leren zweven, zwemmen en vissen op de meeuwenschool, fladdert de zwaluw liever achter de insecten aan. Een groter probleem is dat Manou de ratten niet de baas is die het op de meeuweneieren gemunt hebben. Als deze veelvraten een ei stelen terwijl Manou op wacht staat, stuurt de kapitein hem weg. Terug naar z’n eigen soort.

Wijze les

Ook daar moet Manou in het begin een hoop uitvogelen, maar al snel heeft hij het zwaluw-zijn onder de knie. Alleen vergeet hij nooit uit welk nest hij komt. Dus als de zeemeeuwen in nood zijn, schiet hij ze direct te hulp en laat hij de andere vogels inzien dat het juist handig kan zijn om verschillend te zijn. En dat er nog altijd meer overeenkomsten zijn. Want begint niet ieder leven met een ei? Een wijze les die verpakt wordt in een verhaaltje dat verder alle kanten op fladdert. Alleen twee spectaculaire vliegscènes geven de film echt vleugels. Toch is de boodschap er wel eentje om te onthouden. Want die geldt natuurlijk niet alleen voor vogels, maar net zo goed voor mensen.