Theaterrecensie: De Brieven van Mia

Laila woont met haar moeder in een asielzoekerscentrum. Haar vader is nog in Syrië… als hij nog leeft. Als ze voor een schoolopdracht de zolder van de knorrige meneer Cohen moet opruimen, vindt ze de brieven. Laila is meteen gegrepen: wie is Mia en wat is er met haar gebeurd? En kan het zijn dat ze de oorlog heeft overleefd? Want als haar dat is gelukt, dan is er ook nog hoop voor Laila’s vader…

Hoop

Wat volgt is een speurtocht naar het verleden. Elke keer als Laila een brief voorleest, komt Mia op het toneel tot leven. Je ziet hoe ze bij het verzet gaat, wordt verraden en in kamp Westerbork terechtkomt. Maar ook hoe ze daar op de trein naar vernietigingskamp Auschwitz is gezet. Bij elke stap die Laila en meneer Cohen zetten, groeit de hoop dat Mia nog leeft, maar ook dat het goed afloopt met Laila’s vader. Het is mooi hoe heden en verleden zo met elkaar worden verweven. De Brieven van Mia laat zien hoe belangrijk het is om deze verhalen over de oorlog te blijven vertellen. Zeker nu. Want zoals Laila’s leraar in het azc het zegt: je moet de geschiedenis goed kennen, om niet dezelfde fouten te maken.

Kijk voor de speellijst op www.georgeeneranproducties.nl