Theaterrecensie: Van Hamelen & The Rats

Van Hamelen is de enige mens in een band vol ratten. Maar eigenlijk is deze wispelturige rockster zelf de grootste ‘rat’. Hij stelt onmogelijke eisen aan zijn bandleden. Yoshi moet steeds gekkere dingen regelen om de act nóg spectaculairder te maken. De stoere Mila laat hij met een gemene opmerking geloven dat ze niets waard is. En hij windt Tara zo om z’n vinger dat ze zelfs bereid is haar staart aan hem te geven. Alleen de dove Art blijft buiten schot, terwijl hij stiekem alles van ieders lippen leest. Hoe meer Van Hamelen van de ratten besnuffeld is, hoe meer het bij de bandleden begint te knagen. Willen zij wel bij iemand zijn die alles pakt en niets geeft?

Middelpunt

Van Hamelen & The Rats gaat over het blind volgen van iemand tegen wie je opkijkt en jezelf daarin totaal vergeten. Net als Tara ken je het gevoel vast dat je echt de hoofdrol niet hoeft, maar dat je best wel eens het middelpunt wilt zijn. De voorstelling zit bomvol sterke liedjes die niet alleen rocken qua muziek, maar ook zeker qua tekst. Ze vertellen je dat wat telt al in jou zit. Dus daarover hoef je niet in de rats te zitten. Een boodschap die nog lang na de voorstelling naklinkt.