Hartverscheurend verhaal over armoede
Woestzoeker
Nooit naar een feestje kunnen omdat er geen geld is voor een cadeautje. Niet mee op schoolkamp gaan want de huur moet eerst betaald. Je onderbroek afdragen totdat die op de draad is versleten. In Woestzoeker zie je hoe heftig het is om arm te zijn. En dat komt keihard binnen.
De brutale Sammy en wat verlegen Ebenezer wonen allebei in ‘het blok’. Daar waar ouders in de shit zitten omdat ze hun baan kwijt zijn. Waar er geen geld is voor wat dan ook. En al helemaal niet voor een duur wintersportkamp in Zwitserland met school. En dus gaat de klas zonder deze twee vrienden. Daarop besluiten zij voortaan te zwijgen. Tegen de schoolleiding, de kinderen van rijke ouders, tegen iedereen die niets snapt van hun situatie. Het maakt ze sterk. Voor even. Want door te zwijgen poets je de armoede niet weg. En worden je ouders die maar blijven krimpen onder de zware last niet weer groter.
Kabaal
In Woestzoeker klinkt geregeld enorm kabaal. Dat werkt net zo verstorend als de armoede in het leven van Sammy en Ebenezer. Doordat de acteurs Vlaams spreken moet je soms extra goed luisteren. Vooral omdat veel wordt verteld en niet getoond. Maar wat ze vertellen is zo beeldend dat alles zich haarscherp in je hoofd afspeelt. Na afloop wil je niets liever dan je spaarpot omkeren om deze kinderen te helpen.
Woestzoeker van Theater Artemis en Theater Antigone is tot en met 8 maart te zien, artemis.nl
Wat vind jij? Laat je reactie achter
Let op:
Plaats een scoop